De kleinste maat babykleren ligt alweer een tijdje in de kast, ze is al weer een flink aantal pounds, ounces en inches gegroeid. Ze hoort er helemaal bij. We hebben soort van ons ritme weer opgepakt, wel een nieuw ritme, maar het lijkt tenminste weer een klein beetje ergens op. We slapen de meeste nachten weer behoorlijk door en ze heeft ook alweer een aantal keren zonder haar papa of mama doorgebracht met een lieve oppas. Ze heeft zelfs (samen met mama en broer en zus) haar eerste heuse logeerpartij er opzitten.

Ja, Sophie is inmiddels de leeftijd van twee maanden gepasseert. Ze is een heerlijke meid. Vrolijk, actief, allert en vooral gericht op sociale interactie. Ze vindt het heerlijk als er iemand tegen haar praat. Ze lacht en praat dan honderduit terug. Als we even geen aandacht voor haar hebben terwijl ze lekker wakker is vraagt ze er gewoon om door te gaan huilen. Eenmaal gekregen waar ze om vroeg is er een brede, lieve grijns, soms zelfs met een hardop lachen en een heleboel baby-praat. Reuze gezellig.

Als onze lieve Sophie lacht… dan zit er niets anders op dan mee te lachen.

Ik heb al een aantal keren een poging gedaan deze gezelligheid voor jullie vast te leggen. Maar zodra het gezicht, dat ze zojuist zag, veranderd in een zwart, groot gevaarte (door ons een camera genoemd) verdwijnt haar lach en veranderd het in dit prachtige gezicht:

Dus als onze lieve Sophie lacht… dan zit er niets anders op dan mee te lachen.