Vandaag (dinsdag 14 mei) ben ik 38 weken zwanger.
Of tenminste zo noemen ze dat.

Even een klein -niet al te  diepgravend- biologie lesje. Hou je het er liever op dat een zwangerschap 9 maanden, dan wel 40 weken (waar het al mis gaat, want 40 weken is langer dan 9 maanden, maar goed, dat terzijde)  is, sla dan deze alinea over en lees gerust weer verder bij de volgende.
Een gemiddelde zwangerschap duurt 40 weken. Daarbij beginnen we te tellen op de eerste-dag-van-de-laatste-menstruatie (vanaf nu: EDLM), als je nog helemaal niet zwanger bent. Gemiddel genomen ongeveer twee weken na deze datum is een vrouw vruchtbaar en kan ze eventueel zwanger worden. Nog eens twee weken later zou de volgende menstruatie beginnen, behalve als ze zwanger is. Rond deze tijd kunnen er tegenwoordig al thuistesten gedaan worden om te zien of je zwanger bent. Meestal een paar dagen na de verwachte dag van de volgende menstruatie, maar met een wat duurdere test geloof ik zelfs al een of twee dagen ervoor. Zelf heb ik het drie keer juist langer uitgesteld (bv. omdat we druk waren met een nog al grote verhuizing van Nederland naar Amerika -nov 10-dus we best niet zo’n haast hadden met het ontdekken van een eventuele zwangerschap of omdat we toevallig net weer eens op bezoek waren in Nederland -sep 12-). Gemiddeld genomen kan een vrouw dus met een week of 4 a 5 weten dat ze een kindje verwacht. Hier hebben we dus al iets nieuws geleerd: je begint dus je zwangerschap te tellen voordat je daadwerkelijk zwanger bent, de eerste twee weken krijg je cadeau!

Nu leerde ik kort geleden van een zwangere vriendin dat er uitzonderlijke gevallen zijn waarin vrouwen, zelfs met een regelmatige cyclus, op een ander moment in de maand, anders dan twee weken na de EDLM, zwanger kunnen raken. Wat dan een grote teleurstelling kan wezen, want dan ben je opeens bij de eerste controle bij de verloskundig nog maar zeven weken zwanger in plaats van de gehoopte en gedachte negen! Erg wonderlijk, maar het hele krijgen van een kindje is al wonderlijk genoeg, dus kan deze uitzondering er ook nog wel bij.

Oja, over die thuistesten. Onze moeders en al helemaal oma’s die hadden dat dus niet. Als hun zwagnerschap al vroeg (officieel) werd vastgesteld was dat aan de hand van een plasje of bloedprik bij de dokter. Toen ik zwanger was van #1 en braaf een afspraak maakte bij de huisarts keek hij me aan van “wat kom je doen?”. Ik vertelde dat ik dacht dat ik zwanger was. “Heb je een test gedaan?” Ja, dat hadden we. “Was die positief?” Ja, dat was die. “Nou, gefeliciteerd dan, je bent zwanger.” En daarmee kon ik ook gelijk weer vertrekken. Ergens tussen de 9 en 12 weken moest ik maar een afspraak maken met de verloskundige (vaak afhankelijk vande praktijk welke regel ze daarover hanteren).

In Amerika, als je naar de dokter gaat, al is het omdat je je linker-grote-teen hebt gestoten krijg je als vrouw (naast het meten van je gewicht en lengte en temperatuur) standaard de vraag wanneer je EDLM was. Nu ben ik daar erg slecht in (en kom ik eigenlijk nooit bij een dokter) maar er zijn vrouwen die dat heel netjes weten en altijd bijhouden. Toen ik zwanger was van #1 wist ik dat wel precies. En daarmee kun je dan ook (bv. online) je uitgerekende datum berekenen. Ik kwam uit op 5 demecember 2010…

5 December, echt een verschikkelijke datum vind ik dat. Toen we bij de verloskundige kwamen en die een termijnsecho deed (echo waarin ze de baby opmeten, meestal ook gelijk even checken of het er eentje is of meerdere en kijken hoelang je zwanger bent) kwamen ze aan de hand van de meeting tot de uigerekende datum van 30 november. Maar ik kon hoog en laag springen en zeuren wat ik wilde, het week maar 6 dagen af van de eerder genoemende datum en pas vanaf een week wilde ze overwegen om de due date te veranderen.

Ik had mijn lesje geleerd. Vanaf dan, besloot ik, wist ik nooit meer mijn EDLM. Dus bij #2 antwoordde ik iets vaags als “ergens rond de 21e geloof ik”. Dit werkte goed, helemaal omdat we inmiddels bij een andere veloskundige praktijk zaten aan de andere kant van de wereld waar een termijnecho niet standaard gedaan wordt.
Even over de echo’s. Ik ben daar niet zo’n fan van. Als het de bedoeling is dat we altijd alles van de baby kunnen zien dan had God vast wel een kijkgaatje gemaakt. Daarnaast word ik zenuwachtiger van het idee dat ze bijvoorbeeld met een 20 weken echo alles kunnen meten, wegen, keuren en beoordelen dan wanneer ik in het ontwetende blijf. Dus als het even kan slaan we de echo’s over. Behalve de termijnecho. Dat is de enige die ik echt wil. Ja, je bent zwanger, en ja, dat heb je heus wel door. Maar toch, het bevestigt zien  met een ultrasound vind ik toch wel zo prettig. Het niet weten van de EDLM zorgde er dan ook voor dat ik deze echo toch kon krijgen, bij zowel #2 als #3. En zo werd er dit keer 28 mei vastgesteld. Prima. Wij hadden zelf iets uitgerekend van ergens tussen 25 mei en 2 juni, dus ja, dit klopte wat ons betreft wel.

Net als wanneer je iets in de oven bakt, van een kant-en-klare pizza tot een mega ingewikkelde taart, in de meeste gevallen staat er in de beschrijving zoiets als “de baktijd kan per oven varieren”. Zo is het ook is ook met baby’s en hun ‘ovens’. Sommige kinderen worden met 37 weken geboren, andere vrouwen krijgen hun kinderen niet voor de 41ste week. Net als met cakejes komen sommige kinderen er ook wel eens te vroeg uit en garen ze nog na buiten de ‘oven’. Anderen zijn goed doorbakken en mogelijik wat te veel ‘gerezen’ (zoals onze lieve #2 met haar 4510 gram).

Met andere woorden. Ja, ik ben 38 weken zwanger. En ja, dat is belangrijk voor alle verloskundigen, dokters en regelgevers rond zwangerschap en bevalling. Maar mij zegt het niet zoveel.
Het kan nog 2 weken duren, maar ook nog 4. Het kan nog maar  2 of 4 dagen duren. En als het niet mijn kind en mijn lichaam was zou ik zelfs zeggen, het kan in 2 tot 4 uren gebeurd zijn.

38 weken.
De timer van de oven loopt…. Helaas kan ik het schermpje niet aflezen, dus is het domweg wachten tot het piept…
(We zullen je laten meesmullen van het resultaat!)