Het is inmiddels alweer zo’n anderhalve maand geleden dat het laatste koudfront langs kwam zetten. Sinds die tijd genieten we van heerlijk Texaans najaarsweer. Soms een lange broek, soms een korte broek. Veelal op slippers. T-shirtje. Hele uren spelen de kids buiten. Met een minimum van 20C sta ik de bladeren (ja, ook hier is het herfst) op te vegen. GENIETEN!

Nadat we van het weekend nog de airco aanzetten, het begon toch wel beetje warm te worden, was het dan ook even schrikken. Nog geen twee dagen later moest de verwarming aan… Brr! Een volgend koude front.
En daar ging het mis…

Terwijl ik ‘s ochtends zat te mijmeren over wat we die dag konden gaan doen, ging mijn mind volledig met me aan de haal. Ja, ik wist het, we konden met z’n drietjes naar het zwembad. Lekker warm, dikke pret, lekker spetteren. Tot ik me, nog geen twee seconden later, realiseerde dat het zwembad dat ik voor ogen had een verwarmd binnenbad is. Euhm, dat kennen ze in Austin niet (en toen ik dit vertelde aan iemand die van oorsprong uit Illinois komt reageerde ze ook met: ‘wow, hebben ze die daar dan?’).

Ik liet me niet ontmoedigen en bedacht een nieuw plan. Weet je wat, dacht ik bij mezelf, we trekken lekkere warme winterjassen aan, ik zet de kids in de wandelwagen, we lopen naar de stad (of pakken de bus, nog beter!)  en dan gaan we lekker winkelen. Warme winkel in, warme winkel uit. Euhm, wacht… Afgezien van het feit dat ik niet eens fatsoenlijke winterjassen voor de kids heb, was ook dit plan natuurlijk van de zotte. Een bus? En winkel in winkel uit? Waar hebben ze meer dan twee winkels op loopafstand van elkaar? De stad die ik ingedachten had was duidelijk de Nijmeegse winkelstraat.

Ach, als dat dan allemaal niet mogelijk is dan stappen we in de auto en rijden we lekker stukje en gaan we bij wat familie langs… Inmiddels had ik door wat m’n gedachten aan het doen waren en verbaasde het me dan ook niks dat de auto die ik ingedachten had onze groene Opel Corso van zo’n drie jaar terug was. En dat waar we, in mijn gedachten, reden ook meer leek op de Veluwe ofzo dan op iets hier in de buurt.

Het is duidelijk. Mijn mind  kan dit weer gewoon niet plaatsen. Deze temperaturen horen niet in Austin. Wakker worden en liever onder het dekbed blijven omdat het zo fris is in de slaapkamer, ‘s nachts de verwarming aan horen slaan omdat het in de woonkamer onder de minimum temperatuur is gedaald… Tja, dat zijn taferelen die we (inclusief mijn hersenen) alleen vanuit Nederland kennen.

Gelukkig wordt het van het weekend weer over de 20C. En vrijdagnacht stijgt het kwik ook al gauw een graad of 20 hoger dan het vorige nacht deed (van -1 naar 18C). Dat is maar goed ook, want is my mind messing with me? Or is the weather messing with my mind?

Hoe dan ook, wij maakten nieuwe herinneringen voor  iets kouder weer. Heerlijk binnen spelen met de treinen, een ouderwetse broodschotel bakken, genieten van de lichtjes in de kerstboom en de dag erna… stiekem alweer buiten in het zonnetje lunchen omdat het toch al best wel weer lekker weer was.

De grote temperatuurverschillen binnen een week zijn heel normaal. Soms gebeurd het ook binnen een dag dat het een graad of 20 Celcius verschilt. Hierdoor lijkt koud veel kouder dan het daadwerkelijk is. Ik ervaar temperaturen hier sowieso heel anders dan in Nederland. Daar trekken alle vrouwen een zomers rokje aan als het tegen de 25C graden loopt. Terwijl ik, sinds we hier wonen, geneigd ben om dan een lange broek aan te trekken. Misschien zelfs een shirt met lange mouwen, want fijn, dat kan weer een keer.
De grote temperatuurverschillen en de onvoorspelbaarheid van de winter geeft ook kleine praktische ‘probleempjes’. Zo wilden we voor het weekend voor kerst een huisje huren en vonden een leuk hutje. Maar ze hebben geen verwarming. Vorige week zouden we gezegd hebben: nou en? Na de “kou” van deze week durfden we het toch niet aan.

Ik kreeg van de week prachtige foto’s toegestuurd van de sneeuw in Nederland. En nu ik deze blog aant schrijven was dacht ik, laat ik eens kijken welke temperatuur het bij jullie is. “Morgen stijgende temperaturen. Middagtemperatuur 3 graden in noorden tot 8 in Zeeland.” 3 Graden…, middag temperatuur…? En dat is een stijging? Wow, lieve mensen. Het spijt me dat ik het woord kou in de mond genomen heb. Voor jullie idee is het hier waarschijnlijk hoog zomer. Ondanks dat ik jaloers ben op de sneeuw heb ik toch wel een klein beetje te doen met de winterhaters onder jullie.

Wat doet jullie mind? Al visioenen van dat je in het zonnetje op het strand ligt? Of geniet je juist van de kou en de sneeuw en ben je je wintersportvakantie aan het plannen?