en wat voor ‘n weer!
Na een weekje wat vorst in de nacht zijn we over gegaan tot een voorjaars- bijna zomerachtig weer. Zondagmiddag heerlijk in de schaduw in de tuin gezeten. Boekje, briefje, drankje, hapje. En zieke Boaz (koorts, enorme snotneus, slecht eten, beroerd slapen, maar nog steeds in voor dansen op muziek en vrolijk zijn) spelend in de buurt.
Dus conclusie zou je zeggen: winter stelt hier niks voor, is binnen een week voorbij. Maar nu voorspellen ze voor van de week -10C ‘s nachts. Snap jij het? Ik niet. Grote kans trouwens dat het dan overdag al gauw weer 10 tot misschien wel 15C is. Maar dat zullen we gaan zien. En ach, als de kou net zo koud is als de voorspelde nattigheid zaterdag nat was (er was dus geen spat regen, alleen maar heerlijk weer om over SoCo -South Congress, straat met kleine boetiekjes- te wandelen) dan stelt het dus ook niets voor.

De volgende ochtend…. Ik had dit gisteravond nog niet geschreven of het begon te stormen! Heel de nacht heeft het hard gewaaid en goed hard gehageld. Dikke druppels ijs op de ramen, op de tuinstoelen (de kussens, die onder het afdakje lagen, zijn helemaal bevroren) en op de auto. Schade: twee latten uit de schutting.

Maar zondag dus. In de tuin. Peter in de luie tuinstoel. Boekje, biertje. Ik met Boaz bij de schommel. Op tafel ligt een brief die ik aan het schrijven ben. Boaz wijst naar de vogeltjes. En Peter vraagt: Is dit nu het leven wat je voor gesteld had? En ja, ik geloof dat ik tevreden ben. MMMM. We hebben een goede stap gezet. Alleen missen we nu nog wel echt een sociale netwerk. En een wijntje en sigaretje op z’n tijd zouden fijn zijn, maar goed, dat overleven we wel 😉

En dat sociale netwerk? Daar wordt aangebouwd.
Vorige week hebben we (oom) Wim en (tante) Ellen uit Houston langs gehad. Leuk om aan familie je huis te kunnen laten zien, een avond onbekommerd Nederlands te kunnen praten en wat ervaringen uit te wisselen (waar hebben jullie de ketjap gevonden? En welk brood is nog een beetje weg te krijgen?).
Verder zijn Boaz en ik op proefles geweest bij de gym en de muziek. Beide niet een enorm succes, maar toch besloten om de komende drie maanden elke week naar de gymles te gaan. De gymles voor baby’s en peuters was eigenlijk een beetje voor mij om andere moeders te ontmoeten. Maar die illusie werd snel de grond ingeboord… Ieder druk met haar eigen kind. En ik had opeens een – eerste echte- aanval van heimwee. Ik miste mijn vriendinnen (met of zonder kind) tussen al die meiden en vrouwen. Maar uiteindelijk kwam het allemaal goed. Want na de les kwam er een vrouw naar me toe -wiens kind voor de heimwee aanval had gezorgd omdat hij me aan Koen van A&E deed denken- en zei: He, kom jij uit Nederland? Ik ook! Ja, dus! Haar Nederlands klonk wel zo Amerikaans dat ik haar meer als Amerikaan zie dan Nederlander. Maar zo’n 12 jaar geleden woonde ze toch heus in Nederland. Emailadressen uitgewisseld en binnenkort daten.
Verder staan er wat etentjes, shopmiddagjes en filmavondjes op de planning. Dit vooral met collega’s van Peter of vrouw van… Altijd handig collega’s.
Voordat we van huis gingen nog een telefoonnummer meegekregen van een broer van een oudcollega van me. Maar dat durfde ik niet goed. Die beste jongen heeft met z’n vrouw hier een leven opgebouwd en dan zou ik even bellen. Ha, ik ben Jacodien, ja heb je nummer via je zus, bla bla bla. Maar dat telefoontje is al niet meer nodig. Hij belde gister zelf. Binnenkort wat drinken ergens op terrasje? Ja, waarom niet.
En zondag is het zover. Superbowl! De footballwedstrijd van het jaar. En het maakt niet uit of jouw club het zo ver geschopt heeft dat ze in deze alles bepalende en omvattende finale staan. Ook al lag je er als eerste uit: je wilt dit zien! De aanbiedingen in de supermarkt zijn er zelfs opgericht (bier, frisdrank, chips enz.). Dus waar zit jij zondag om 14u? Peter is uitgenodigd bij een collega. Het is even onduidelijk of dat met zijn studievrienden is (dan blijf ik lekker rustig thuis met Boaz) of bij zijn ouders (zijn moeder was onze makelaar) dan gaan wij gezellig mee.
De kerk is enige wat beetje achterblijft op dit moment. We hebben nog geen kerk gevonden waar we echt langere tijd willen kerken/ ons bij aan willen sluiten. Maar we willen dit ook niet overhaasten. Zou fijn zijn om via die weg mensen te ontmoeten, maar houden het eerst even zo.

Dus ja, het gaat hier goed. Ons leven hier begint steeds meer vorm te krijgen. Het kost wat tijd om ook sociaal weer een gevulde agenda te hebben. Maar zoals je leest: wordt aangewerkt. Dus als je nog eens langs wilt komen, zou ik gauw een afspraak maken, want straks hebben we geen tijd meer voor jullie 😉