Je hoort het wel eens. Dat de oudste een beetje het ‘uitprobeersel’ is. Dan weet je nog niet echt hoe het werkt, dat hele ouders zijn en opvoeden enzo. Bij de eerste weet je nog niet zo goed hoe je alles moet aanpakken, maar dan de volgende… Die wordt het helemaal! Alsof je een tweede kans krijgt.
Ideaal eigenlijk. Tenminste voor nummer 2 en eventuele volgenden. Beetje jammer voor nummer 1. Maar goed, die verzamelen zich dan maar in een praat groepje ofzo. Ze weten allemaal hoe het voelt.

Helaas, helaas, helaas. Zo werkt het dus niet he.
Wil je het goed doen? Dan moet je dat gelijk bij nummer 1 doen. Vergeet het anders maar.
De eerste kopieert namelijk rustig je gedrag, je woorden, je gebaren en je uitdrukkingen.
Nummer 2? Die wordt opgevoed door nummer 1. En die kopieert die oudste. In ALLES!

Even een voorbeeldje uit de dagelijkse praktijk.
We komen thuis. Boaz en Zarah gaan in het halletje zitten. Boaz trekt zijn schoenen uit en stopt ze in de la. Zarah zit aan haar schoenen te trekken onder motiverende aanmoediging van Boaz. “Goed zo, Zarah, zo moet dat.” En daarna heel behulpzaam: “Moet ik even helpen, Zarah?” Waarop Zarah bevestigend knikt en wat moppelt. Boaz trekt ook haar schoenen uit en stopt ze in de la.

Dat is de positieve kant.

Er zit echter ook een negatieve kant aan het ‘de eerste moet gelijk goed zijn’-theorie. Want ik kan je vertellen, je eerste keer opvoeden gaat niet goed (tweede keer ook niet, maar dat doet er niet meer toe hebben we net al geleerd).
Als je eentje rond hebt lopen dan maakt veel nog niet zoveel uit. Troep van eentje kan ik  nog wel tolereren, eentje die niet direct luistert is ook niet zo’n ramp -gelukkig, er zit tenminste nog wat pit in zeiden we zelfs!-, eentje die zich niet helemaal volgens het boekje gedraagd… Ach wat maakt het uit. Maar wacht maar tot het er twee zijn. Of straks drie.

Als nummer 1 naar jouw kamer rent om zich te verstoppen als je zegt ‘Ga maar naar je eigen kamer’, dan rent nummer 2 erachter aan. En na twee avonden dit ritueel gaat zij zelfs voorop!
Als nummer 1 zijn (lege) bord op de kop gooit, dan doet nummer 2 het na (met een vol bord eten).
Als nummer 1 van tafel loopt, dan wordt nummer 2 boos dat zij niet uit haar stoel mag (en tja, aangezien je het toch al verpest heb zit je die dan ook maar op de vloer).
Nummer 1 klimt van beneden af de glijbaan op, in plaats van netjes de trap te nemen en dan er vanaf te glijden, hij doet dit nog met enig beleid en rust om te kijken hoe je het beste boven komt. Dare devil nummer 2 denkt niet na, pakt de hoogste glijbaan met de scherpste bocht en doet het kunstje na, ook al zijn haar motorische skills misschien nog niet van hetzelfde niveau, kan haar het schelen!
Als je er tijdens een routine controle achter komt dat nummer 1 tijdens zijn ‘middagdut’ in devensterbank klimt -die ter hoogte van zijn kruin zit-, dan weet je dat het niet lang duurt of nummer 2 zal zich bij hem scharen…

Zucht!

Wij hebben onze kans verspilt. Wij kunnen alleen nog maar achterover zitten en het allemaal zien gebeuren. Onze taak zit er op. Dus leer deze les van ons: Doe het gelijk goed, of doe het niet. Of optie drie, kijk toe, geniet ervan en bedenk dat jij er ook niets aan kan doen, je wist nog niet beter bij nummer 1!