Het was gebeurd in een klein onnadenkend ogenblik. De kids zaten in bad. Ik zei iets in de trant van: “Als we in Nederland zijn moeten we even nieuwe badschuim kopen, help je dat onthouden Boaz?”. En daar ging het mis. Ik verbond de woorden Nederland en Boaz aan elkaar. Zijn kleine brein ging gelijk aan het werk. Al snel kreeg ik te horen wat hij wilde doen als we in Nederland zijn. “Onderbroek kijken?” Euh wat? Tja, dat krijg je dan weer van pogingen wat  schot te krijgen in zijn pottytraining. Hij wil dan namelijk de onderbroek van L. zien (sorry, M!!). We vertellen hem namelijk wel eens dat er naast ons ook andere mensen op de wc of de po plassen en poepen en dat die mensen een onderbroek dragen en geen luier. En Boaz wil dat graag met eigen ogen zien. Dus was de volgende vraag of we dan morgen naar Nederland gingen. Helaas moest ik hem teleurstellen. Ach, dacht ik nog, hij vergeet het wel weer. Maar hij vergat het niet. Want hij onthoudt altijd alles wat we nog gaan doen. En dus maakte ik een aftelkalender. Met nog bijna drie weken te gaan.

Drie weken! Ik zei het al, het was een onnadenkend ogenblik. Ik weet heus wel dat je jongetjes van twee niet iets moet vertellen weken voor het event gaat plaatsvinden. Zo weet hij op donderdagochtend heus nog niet dat we op vrijdagochtend met vriend G. naar de brandweermannen gaan kijken, want anders kan ik heel de donderdagmiddag vertellen dat het nu nog niet morgen is. Het vaag houden in de trant van ‘dat doen we een andere keer wel’ helpt ook niet. Want nadat we vanochtend even langs ‘een mevrouw’ reden om daar een boek op te halen, maar ze niet thuis was en ik zei dat we dan een andere keer wel terugkwamen, moet ik nu ook de hele tijd horen: “morgen boek halen bij mevrouw?”.

En toch begon ik er dus aan. Een aftelkalender. Elke ochtend plakken Boaz en Zarah allebei een zelf uitgekozen sticker op een nieuw vakje. Als alle vakjes vol zijn gaan we met het vliegtuig. Soms is hij de draad even kwijt en zegt: “Morgen met vliegutig, morgen naar Nederland?”. Een andere keer snapt hij het heel goed en wijst een voor een de hokjes aan en zegt: “Dit is een nachtje, dit is een nachtje, dit is een nachtje… dan naar het vliegtuig.”
Ergens heeft het ook wel wat. Elke ochtend hetzelfde ritueel. Als z’n lichtje groen wordt rent Boaz z’n kamer af. Zarah een knuffel en een kus, bij gratie papa en mama ook eentje. En dan eten en “nu sticker plakken”. Want denk maar niet dat hij dat vergeet!

Die aftelkalender. Ik heb ontdekt dat het niet alleen werkt voor kinderen. Maar ook voor volwassenen. Zo heb ik nu dagelijks zicht op hoeveel nachten het nog is. En tot mijn schrik zag ik vandaag opeens dat het nog minder dan twee weken is. Er moeten nog bruiloftskleren komen voor Peter en Boaz, ik moet zo langzamerhand gaan bedenken of we voldoende warmere kleding hebben en ik dacht zelfs al aan dat de was tegen die tijd weg moet zijn en de tassen gepakt. Gek, want het is nog maar Augustus en we gaan pas half September. Normaal gesproken zou het niet in me opkomen om al over taspakken ofzo na te denken (een dag van te voren is toch ruim op tijd?).

Ook in de retail business hebben ze ontdekt dat volwassenen er in trappen als je al vroegtijdig begint met een meer of minder belangrijk event aankondigen. Toen we vandaag de wijk uitreden zag ik naast de highway een groot bord staan dat er iets verder op een Halloween Plaza is geopend. Halloween… Dat is nog meer dan twee maanden weg! Maar als je nu vast dat bord plaatst, dan denken mensen dat ze zich voor moeten gaan bereiden. En hoe eerder je begint met voorbereiden, hoe beter je je voorbereid, hoe meer je doet en dus… hoe meer je uitgeeft. En dat is natuurlijk reuze interessant voor de portemonne van Meneer Halloween Plaza.

Ik hoop maar heel hard dat ze dit trucje ook in Nederland nog steeds goed onder de knie hebben. En dat iedereen denkt dat het al bijna sinterklaas is. Want ik verheug me nu al op een kop herfst thee met gevulde speculaas. En een bak vol pepernoten. Vooruit, daar heb ik het dan best voor over om nog een paar keer extra te moeten zeggen dat het toch nog best wel veel nachtjes slapen is.