MISTER MUSIC-IS-MY-FIRST-LOVE

Onze vrolijke man wordt nog steeds het meest enthousiast van muziek. Zo kan hij naar de cdspeler rennen, zelf de muziek aanzetten en als dan de eerste klanken klinken roept hij, al springend en superblij: “Zelf ziek aanzet!”  En minimaal een minuut lang staat hij dan mee te springen, daarna gaat hij toch maar over op gewoon dansen.

ZORGZAAM

Boaz zorgt goed. En dan vooral voor z’n zus. Als hij druiven zit te eten en ik vraag of ik er ook eentje mag dan is het antwoord vaak nee, maar wordt dat direct gevolgd door: “Zarah druif eten. Deze voor Zarah. Kleine.” En rijkt mij een zorgvuldig uitgekozen druifje aan dat ik aan Zarah mag geven.

Als we door de babyfoon horen dat Zarah aan ‘t wakker worden is roept hij: “Zarah wakker maken!” Waarmee hij bedoeld dat hij haar uit bed wil halen. Nadat ik het even heb weten te rekken (omdat ik zelf nog zo lekker in bed lig of Zarah even de tijd gun om rustig wakker te worden) rent Boaz voor me uit naar haar kamer. Begint aan haar armen te trekken om haar uit bed te tillen “Samen?” en staat te springen om haar kusjes en knuffels te geven.

EEN TYPISCHE TWEEJARIG

Hij is aan het uitvinden hoe de wereld in elkaar steekt en wat hij zelf allemaal kan. En dat is een hoop!
“NEE! Boaz zelf!” roept hij alweer als ik z’n shirt probeer aan te doen. En dan doet hij dat netjes zelf, al is ‘netjes’ soms wel achterste voren of binnenste buiten, maar ach, wie kan dat wat schelen.
Het werkt ook heel goed de andere kant op. “Boaz ruim je dat nu even op? Anders doe ik het!” Reken maar dat het dan snel gedaan is!
En net als elke andere twee-jarige weet hij ook heel goed wat hij wil. Peter vraagt hem aan het ontbijt wat hij op z’n volgende boterham moet. Boaz: “Nee, genoeg geten. Melk drinken, daarna spelen. Naar park en zwembad glijbaan water.” Duidelijk taal.

MISTER BAREFEET HIMSELF

“Boaz blote voeten in de buitenkant?” Ja hoor schat, je mag best zonder schoenen naar buiten.
Het liefst loopt hij dag en nacht op blote voeten. Geregeld gaat hij ook zonder schoenen mee naar de winkel. Helaas is dat hier met de brandende zon dan soms wel twee kids dragen van de auto naar de geaircode winkel.

SOMS NOG ZO KLEIN

Zo werkt het ‘kusje erop’ nog heel goed tegen de pijn.
Ik breng Boaz naar bed. Even draai ik me om om de vieze luier in de luieremmer te gooien en dan hoor ik een   harde brul. Boaz heeft zich zeer gedaan. Meestal is daar een heel simpele oplossing voor, kusje erop en: klaar!
Dus zoals altijd vraag ik hem waar hij zich heeft zeer gedaan. Vol ernst in zijn stem en een nog serieuze  gezichtsuitdrukking zegt hij: “Achter Diego!”*

EN TOCH AL ZO GROOT

Zo helpt hij ons zelfs al bij klusjes in huis (zie foto: even kijken waar de leidingen lopen) en moeilijke beslissingen. We zijn er op vakantie nog niet helemaal over uit wat we morgen willen doen. Dus schakelen we een hulplijn in.
“Boaz, wat wil jij morgen doen?”
Enthousiast dat hij in het gesprek wordt betrokken antwoord hij meteen: “slapen”.
“Hmm, zullen we dat vannacht doen? Wat wil je dan morgen doen?”
Zonder blikken of blozen: “wakker worden”.

EEN BOEKENWURM

Tientallen boeken verslint hij op een dag. Op dit moment zijn zijn favorieten: Green eggs and ham en andere Dr. Seuss boeken, zoals de Pops Up met delen uit zijn bekendste boeken. Probeer maar eens zonder stotteren een zin als dit voor te lezen: When a fox is in the bottle where the tweetle beetles battle with their paddles in a puddle on a noodle-eating poodle, THIS is what they call… a tweetle beetle noodle poodle bottled paddled muddled duddled fuddled wuddled fox in socks, sir!
De andere favoriet op dit moment is Corduroy van Don Freeman. Dit boek gaat over een beer die leert wat thuis is en wat vriendschap is. Een vriend is iemand die je goed genoeg vindt zoals je bent en je gunt om nog mooier/ comfortabeler door het leven te gaan. Na het lezen vraag ik Boaz: “Heb jij ook een vriend?” “Ja.” “Wie dan?” Ik ben erg benieuw met wat voor antwoord hij komt, zien of hij snapt waar het over gaat. En dan antwoord hij met een lieve glimlach op z’n gezicht: “Zarah”.
Oja, als je nu denkt dat hij alleen Engelse boeken leest, valt mee hoor, hiervoor was Raad eens hoeveel ik van je hou het boek dat we de hele dag lazen. Hij kent het helemaal uit z’n hoofd. Ook geniet hij vollop van het AH Superdieren plaatjesboek dat zijn oom en tante vorig jaar voor hem hebben gespaard.

VERGENOEGD EN ENTHOUSIAST

Zover het mogelijk is voor een toddler is Boaz een vergenoegd en enthousiast kind.
Dat uit zich soms op onverwachtte manier: Springen, dansen, rennen, over Zarah rollen, duwen, trekken, klimmen. Niets is hem te gek. Maar het moment daarop is hij ook weer zo opeens zacht en vol liefde en geeft kusjes en knuffels. Een mooie combinatie wat mij betreft, een echte vent.
Hij is opgewekt en tevreden. Geniet van kleine verrassingen en cadeautjes. En kan zonder schaamte en vol plezier in de activiteit van dat moment opgaan. Of dat nu is praten met Peter, een boek lezen met mij of in z’n eentje naar de muziek luisteren. Maar waar hij nog het meest van geniet is toch wel naar de dierentuin gaan. Dan is hij de personificatie van de woorden vergenoegd, enthousiasme en geluk in een.

EEN ECHTE OBSERVATOR

Boaz weet waar we heen gaan, waar we zijn, wat we doen, hoe dingen er uit zien. Niets mist hij. Zijn ogen en oren altijd open. Rustig afwachten, nergens zomaar op in springen. Eerst zien hoe een kampvuur werkt voordat je erbij gaat zitten. Alles onthoudt hij. Wat je zegt en wat hij ziet. Hij vraagt welke kant we op rijden of wijst zelfs de weg: die kant! Enorm leergierig, wil dat je alles benoemd: “papa, praten!” zegt hij wanneer we onderweg zijn en een trein zien rijden. En dan vertellen we hem over de trein en leert hij weer nieuwe woorden. Van de week wees hij op een apparaatje bij ons in huis en zei: “praten”. Dus wij vertelden hem dat het de afstandsbediening van de ventilator was: “ventlator” hoor je dan echoen.
We verbazen ons regelmatig over wat hij snapt en hoe snel hij dingen door heeft. Tijdens de vakantie wisselende we na nacht 1 op de camping bij de Gran Canyon naar een andere plek op dezelfde camping. We hadden dit niet aan Boaz verteld, hij dacht dat we na de rit de camper weer op dezelfde plek hadden geparkeerd, qua omgeving en natuur zag het er ook redelijk gelijk uit. De rest van de dag is hij van streek geweest. Want waarom liep papa naar links als hij zei dat hij naar de wc ging, die was toch rechts? En waarom stond de tafel opeens verder weg van de camper. Hij was de weg helemaal kwijt. Hij kwam pas tot rust toen… er bij de buren muziek klonk.

LEERGIERIG

Dit gesprek, wat we gister met hem hadden, kan ik niet achterwege laten, het luidt een nieuw tijdperk in. Nu leert hij ook met woorden, door gesprekken en door vragen stellen. Boaz is niet meer 2, hij is op weg naar de 3!
We zitten in de auto. En zoals vaker is Boaz ook nu op zoek naar de zon. “Kijk, zon daar!” Even later horen we van de achterbank: “Op zon lopen.” “Nee, schat, de zon is heel ver weg en heel warm. Je kunt niet op de zon lopen. Dat is echt te ver weg”, leg ik hem uit. Even is het stil. Je ziet hem denken, je hoort de radartjes draaien. En dan zegt hij: “Vliegtuig. Vliegtuig is hoog.” “Ja, een vliegtuig gaat heel hoog in de lucht, maar de zon is nog verder weg. Verder weg dan het vliegtuig.” Weer is het even stil. En dan klinkt, haast triomfantelijk: “Bergen!” Ik voel me wat rot dat ik hem weer moet teleurstellen, maar ben trots op zijn vindingrijkheid, zijn kennis. “Nee, schat, zelfs bergen zijn niet zo hoog als de zon. Soms schijnt de zon wel op de bergen, maar de zon is nog veel hoger.” En dan beseft hij dat de zon heel hoog is en dat hij niets kan bedenken waarvan wij zullen zeggen dat het net zo hoog is als de zon. Dus dan kun je er net zo goed een grapje van maken toch? En dus noemt hij alles op wat maar in hem op komt: “auto, fiets, boom…”

ONZE ALLERLIEFSTE ZOON

Die zomaar, als we zitten te eten uit het niets kan zeggen: “Boaz, nieuwe huis mooi.”
Of als we ijs eten: “Boaz ice cream lekker.”

Als we in het vliegtuig zitten op weg naar huis vragen we aan Boaz waar het vliegtuig heen gaat. “Austin.” Antwoord hij. “Wat is er in Austin dan?” Even checken of hij snapt dat we naar huis gaan. “Elmo.”
“Ohja, en wat nog meer?”
“Cookiemonster.”
“…”
“En Groover en Oscar.” gaat hij enthousiast, maar in volle ernst verder.

BOAZ
Een echte genieter. Die ons laat genieten. En wij laten jullie daarvan graag meegenieten.

* misschien moet je hiervoor wel eens een bepaald merk luiers om gedaan hebben bij een kind. Of gewoon deze voetnoot ingedachten houden als je het nog eens leest.