Bijna zeven jaar geleden is het, dat ze een gedicht schreef over onze vriendschap. Hoe verschillend we waren en toch vriendinnen.
Onze enige overeenkomst was onze lengte en ons bruine haar.
Zij vond mij truttig en ik vond haar raar.

Over hoe we in die jaren ervoor vriendinnen werden. Die samen uren konden kletsen. Over onze toekomst plannen. Zij wilde met haar vriend ooit in een stadje wonen op nog geen half uur van haar geboorteplaats. Ik had het meer over verre reizen en het buitenland.
We dronken kopjes thee, glaasjes wijn en rookten sigaretjes.
En nog steeds vonden we elkaar best een beetje raar.

Door de loop van de jaren kwamen er steeds meer overeenkomsten bij.
Want Jacodien had ondertussen ook een vriendje gekregen. En hij was blond, net als die van mij.

Ja, nog een tijdje later is er zelfs sprake van wederzijds begrip:
Opeens wilde ze een huisje, boompje, peter. En toen begreep ik haar veel beter.

Nu is het jaren later. We hebben beide onze studie afgerond en het studentenleven afgesloten. De overeenkomsten zijn niet meer te tellen.
Zij woont, net als ik, samen met man en kinders -net als ik twee, een meisje en een jongen-.
Zij besteed, net als ik, het meeste van haar tijd aan mama-zijn.
We houden nog steeds van uren praten met elkaar en met andere vriendinnen. Ondertussen drinken we thee, wijn (oke, die Canei van haar kun je bijna geen wijn noemen…) en roken we stiekem een sigaretje.
Onze gesprekken gaan over kinderen, huizen, onze mannen, het werk van ons en onze mannen, toekomst, dromen en onszelf.

Oja, er zijn nog genoeg verschillen.
Zo woont zij in dat stadje met haar familie en dierbaarste vrienden binnen een half uur reizen.
Ik woon in het buitenland.
Zij heeft haar huis schoon en op orde.
Het woord schoonmaken komt niet in mijn woordenboek voor, laat staan op mijn to-do-list.
Haar droomvakantie is op een park met zwembad en strand.
Ik reis liever in een camper door een onbekend land.
Zij is truttig en ik ben raar.
En toch kunnen we het best goed vinden met elkaar.

Nog steeds doen we alles anders en vinden we elkaar soms raar
En juist daarom is het zo leuk met elkaar!

Lieve vriendin, een geweldig nieuw jaar! Gefeliciteerd!

(de cursieve delen zijn afkomstig uit het gedicht dat E jaren geleden schreef)