We zijn krap twee weken onderweg in de lente of het is hier al haast hoog zomer.
Voordat het echt te heet wordt gaan we lekker een weekendje kamperen.

Als we het State Park binnenrijden en de geur van bomen, warmte en kampvuur opsnuiven vliegen onze gedachten naar onze campervakantie in 2008. Heerlijk, we zijn weer terug! Hoe fijn is dit. Zo relaxed, zo heerlijk buiten. Weg uit de beslommeringen van ons dagelijks leven. Waarom doen we dit ook alweer niet vaker?
Anderhalf uur, vijftien muggensteken, heel wat zweetdruppels en een opgezette tent later zijn we weer met beide benen op de grond gezet. Oja, kamperen is niet alleen maar feest. En met twee jonge kids zelfs lichtelijk een uitdaging…

Inmiddels is het maandag. Peter zit weer veilig in z’n ge-airco-de kantoor. De kids zijn op hun kamer, waar de airco ook zachtjes koele lucht het huis in pompt. Zarah kan eindelijk weer fatsoenlijk slapen en hoeft vandaag niet totaal uitgeput in slaap te vallen op de bodem van een kano, omdat haar ouders haar maar mee blijven slepen.

Niet iedereen heeft even hard genoten van het kamperen. (Zarah was zelf zo dankbaar dat we weer thuis waren dat ze uit pure vreugde een heel potje babyvoeding en een yoghurtje leeg at!!) Maar al met al was het een heerlijke weekendje en hebben we genoten van de kids, het weer (vooral die momenten dat er schaduw was en er even een koelbriesje langs waaide), het heerlijke eten klaargemaakt door vrienden Rik en Sam -die samen met dochter Luisa ons vergezelden op onze trip-, ijs van Blue Bell en de uurtjes dat we rustig konden slapen omdat de kids sliepen en het luchtbed nog niet te leeg was.

Bovenal hebben we genoten van de bloemen. Na een jaar van extreme droogte is er nu niets meer te ontdekken van een droog, woestijnachtig Texas. Al meerdere malen hebben we in een dag meer regen gehad dan al de regen van ons eerste jaar in Texas bij elkaar. En dat is te merken. Overal is het prachtig groen. En eindelijk hebben we de prachtige blue bonnets, de ‘State Flower of Texas‘, met eigen ogen kunnen zien. Natuurlijk moesten we ons eigen Texaantje tussen die al die bloemenpracht fotograferen.

Ook hebben we verder goed gebruik gemaakt van het water door een uurtje te gaan varen, door Boaz heerlijk te laten spelen met het kraantje op onze campsite en te picknicken aan een riviertje.

Alleen stond ons bij thuis komst een iets minder prettige natte verrassing te wachten. Heel de keuken was zeiknat. Omhoog kijkend zagen we het water op verschillende plekken uit het plafond druppen… Een snelle inspectie boven leerde ons dat het toilet overstroomde en een flinke lekkage had veroorzaakt.

Die extreme droogte van vorig jaar vond ik maar niks, maar persoonlijk vind ik dit wel een beetje te ver doorslaan naar het andere uiterste.

Foto’s van ons weekendje en de kids in de blue bonnets.