De website zag er vrolijk, gekleurd en uitnodigend uit.
Maar nu zit ik hier…
De meest lelijke vloerbedekking ooit gezien.
De meubels donker en ouderwets.
De mensen in van die afstandelijke zusterpakjes die ik alleen ken uit Engeland en Amerika.
Verder op zit een opa de krant te lezen.
Eén van de ‘zusterpakjes’ komt voorbij lopen met een jongetje bij de hand.
Achter me een kantoortje met twee computers. Maar het meeste werk wordt nog met de hand gedaan.
Tja, hier zit ik dan.
Zarah voor me op de grond.
Ze probeert te kruipen. Haar favoriete bezigheid.
Soms kijkt ze omhoog. Een lieve lach op haar gezicht.
Ze kan er ook niets aan doen. Neem ik aan.
En daar is Theresa.
Het is half twaalf. We zijn ‘aan de beurt’.
In de afgelopen week is ze al bijna een bekende geworden.
Ze heeft een kleindochter van 15 maanden. Die woont bij haar in huis.
Theresa is vriendelijk. Professioneel en toch heel hartelijk.
Ze heeft veel letters achter haar naam. M.S., CCC-SLP.
Ze heeft gestudeerd.
Hier zit ik dan.
Theresa neemt Zarah mee.
Voor een uur. Een uur!
Drie keer per week!
Theresa gaat haar helpen. En mij. Hopelijk.
Want Theresa is een speech therapist.
En Zarah heeft er blijkbaar eentje nodig.
Zo’n therapeut.
En langzaam begin ik het te snappen.
Waarom andere kinderen wel uit flesjes drinken.
Waarom andere kinderen met zes maanden wel uit potjes* kunnen eten.
-Zonder dat het hele huis er onder zit en er maar twee hapjes naar binnen zijn gegaan.-
Waarom andere kinderen wel de hele nacht doorslapen.
En ik begin te begrijpen waarom ik zo ontzettend moedeloos -en stiekem ook boos en geïrriteerd- werd als de een na de ander kwam met de opmerking ‘oja, mijn dochter wilde ook niet uit de fles drinken’ of nog erger ‘borstvoeding is beste wat er is, geniet er maar van, ze zijn al zo snel groot’.
Maar ik geniet er niet van. Ik ben moe. Ik wil slapen.
En tuurlijk mag ze borstvoeding. Als ze ook maar eten gaat. En af en toe een fles neemt.
Zodat ik eventjes weg kan. Of iets langer.
Maar dat doet ze niet.
En nu weet ik waarom.
Ze heeft feeding difficulties and oral-motor dysfunction.**
Misschien zit er niets anders op dan de vloerbedekking mooi gaan vinden. En de zusterpakjes te gaan waarderen.
Want ik zit hier nog wel even.
*Nog iets over Theresa: ze is net als ik geen fan van potjes. En wil Zarah vast voedsel laten eten… We zijn al bijna vrienden.
**feeding difficulties -ja, duh!- and oral-motor dysfunction -mondspieren niet sterk genoeg, mond motoriek niet volledig ontwikkeld-.
Wanneer komt je boek uit?? Zou een bestseller worden 😉
Ik hoop dat Zarah (en jij natuurlijk ook) wat heeft aan de therapie. suc6.
Kus vanuit Zwolle.
Hey…wat vervelend dat het nog niet gaat met flesjes/eten. Sowieso lijkt het me wel prettig om wat ‘erkenning’ te krijgen van het probleem maar ik hoop ook dat het gauw wat beter zal gaan met de hulp van Theresa. Hebben ze ook gezegd of er goed iets aan te doen valt?
Aw.. Zie deze post nu pas, het is nu twee weken later, is er al verbetering?