Toen onze Zarah nog een babytje was zochten we heel het land af naar een wipstoeltje zonder toeters en bellen. Uiteindelijk vonden we er eentje. We zette haar er in en … haalden haar eruit. Als we de kans er toe kregen en ze zichzelf er niet al uitgewerkt had. Want als we niet oppasten dan hing ze onderste boven, achterste voren in dat ding. Niets voor haar.

Toen onze Zarah nog een babytje was ik haar enige voedingsbron, voor negen lange maanden. Ze was dol op borstvoeding. Niet in andere vorm, niet uit fles, niet aangemengt met cereal van een lepeltje. Nee, puur natuur. Klaar.
Hap klare brokken groente, fruit, gepureerde babyvoeding of brood hoefden we al helemaal niet te proberen.

We gingen er zelfs voor naar therapie. Eerst drie keer per week. Later twee keer per week. Naast de logopedist werkte er toen ook een ergotherapeut met haar. Fantastische mensen. Maar duur. En energie en tijdvretend was het.

Heel heel langzaam begon het bij haar te dagen. En opeens had ze het. Ze dronk uit de fles!
Vanaf toen ging het snel. Ik zei de therapeut de gedag. Ik stopte accuut de borstvoeding. Ik kookte wat extra. En Zarah? Die begon te eten en te drinken alsof ze nog nooit anders had gedaan.

Nu? Ze eet niet. Ze vreet! Het is haar allerliefste bezigheid. Het is de manier om haar te vermaken, stil te krijgen of bezig te houden. Alleen haar een boterham naar binnen zien te werken is al vermakelijk. Maar je moet wel snel zijn, want je knippert even met je ogen en je hebt het feestje al gemist. En een bord pasta? Schep maar gelijk weer op, want mevrouw is al klaar voordat broerlief ook maar een hap heeft genomen.

Trouwens, dat stoeltje waar ze, nieuwsgierig en bewegelijk als ze is, zich al uitwerkte toen ze drie maanden oud was? Dat ligt nu opeens toch wel erg fijn. Maar dan wel met iets te eten in de handen natuurlijk.

Veel mensen zeggen: “ze lijkt steeds meer op jou.”
Ik begin het bijna te geloven. Want over een ding zijn wij het tegenwoordig eens: eten en even chillen, maar niet te lang, want er zijn nog zoveel nieuwe dingen te ontdekken… Dat zijn de dingen die een dag een feest maken!